غرب نمی‌خواهد جانبازان شیمیایی ایران دیده شوند.ادامه

جمعیت حمایت از مصدومین شیمیایی از چه زمانی شروع به کار کرد؟

من در سال ۱۳۷۵ تشکلی برای جانبازان شیمیایی درست کردم، ولی آن زمان جو روانی بدی علیه بچه‌ها بود. بنیاد شهید به بچه‌ها گفته بود اگر این کار را دنبال کنید درصدهایتان را کم می‌کنم. من، چون نگران بچه‌ها بودم این تشکل را منحل کردم. خوشبختانه الان چندین سال است که سازمان‌های مردم‌نهاد در ایران فراگیر شده و ما دوباره از سال ۱۳۹۲ کارمان را شروع کردیم. امروز بنیاد شهید هم تمایل دارد جانبازان شیمیایی جمعیت داشته باشند و حمایت‌شان می‌کند. الان مراکز به بلوغ رسیده‌اند و قبول دارند ما می‌توانیم یک بازوی خیلی قوی برای نظام باشیم. در حوزه بین‌المللی در سازمان منع گسترش سلاح‌های شیمیایی شرکت می‌کنیم و بازوی وزارت خارجه برای حقانیت ایران برای مبارزه با سلاح‌های شیمیایی هستیم. ۱۹۸ کشور در این اجلاس حضور داشتند و جانبازان و ایثارگران شیمیایی در این جلسه حضور یافتند و با قرائت بیانیه، افکار عمومی را تحت تأثیر قرار دادند. ما توانستیم نمایشگاه بزنیم و بیانیه بخوانیم طوری که امریکایی‌ها در کنفرانس امسال گفتند سایه قربانیان سلاح‌های شیمیایی بر کنفرانس سنگینی می‌کند. امریکایی‌ها می‌خواستند ایران را بدون هیچ دلیل و مدرکی در آن کنفرانس متهم کنند که موفق نشدند. کشوری که سلاح شیمیایی دارد و این تعداد انسان نظامی و غیرنظامی را با حمایتش از صدام شیمیایی کرد حالا می‌خواهند ما را دنیا محکوم کنند. ما می‌توانیم در سطح بین‌المللی به کشور کمک کنیم و صدای مظلومیت جانبازان ایرانی را به گوش جهان برسانیم.

بازخورد و تأثیر حضور جانبازان شیمیایی در کشور‌های غربی را چطور ارزیایی می‌کنید؟

غربی‌ها نمی‌خواهند ما را ببینند و از دیده شدن ما در مجامع بین‌المللی استقبال نمی‌کنند. برای دفاع از مظلومیت جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس، رایزنی‌هایی با برخی از نهاد‌های مرتبط بین‌المللی از جمله «سازمان اوپی‌سی‌دبلیو» و همچنین مباحثی را با دادگاه لاهه داشته‌ایم. ما در این کنفرانس نمایشگاهی برپا کردیم و کشور‌های شرقی، افریقایی و امریکای جنوبی از آن بازدید کردند، اما کشور‌های اروپای غربی و امریکا، چون خودشان فروشنده و عامل ساخت سلاح‌های شیمیایی بوده‌اند نمی‌خواهند ما را ببینند، چون اثبات این موضوع به ضررشان است. حضور ما باعث می‌شود حقایق گفته شود و مظلومیت ایران اثبات شود. بیانیه که می‌خوانیم تمام دنیا صدای‌مان را می‌شنود. باید آن‌قدر مقاومت کنیم تا به عنوان قربانیان سلاح شیمیایی ثابت شویم. خیلی کار سختی است و به هیچ عنوان آسان نیست. دولت باید از ما حمایت کند. باید اجازه داده شود ما به دادگاه بین‌المللی برویم و شکایت کنیم. یهودی‌ها همچنان برای جنگ جهانی دوم، کشور‌های اروپایی را محکوم می‌کنند و غرامت می‌گیرند. ما هم باید خودمان را به دنیا نشان دهیم و ظلمی که در حق‌مان شده را ثابت کنیم. همین الان از کشور‌های مختلف با ما مطرح می‌کنند که می‌توانند وکالت ما را بر عهده بگیرند تا از ما دفاع کنند. حتی قضاتی از کشور‌های سازنده سلاح‌های شیمیایی حاضرند علیه کشور خودشان رأی صادر کنند. امیدوار هستیم حقانیت شهدا و جانبازان شیمیایی در دنیا ثابت شود هرچند که خیلی سخت است و پشتیبانی می‌خواهد. ما برای رفتن به آنجا هم مشکلات مالی داریم. این را نباید جزو برنامه‌های عادی دید و باید با حمایت و برنامه‌ریزی، مردم جهان را از این موضوع مهم آگاه کرد.

آیا هر سال جهت شرکت در این کنفرانس به خارج کشور می‌روید؟

جمعیت حمایت از مصدومین شیمیایی ثبت بین‌المللی شده و از ما جهت حضور در جلسات دعوت می‌کنند و ما هم به جلسات می‌رویم. دنبال این هستیم اگر دولت اجازه دهد حق اعضای‌مان را از دادگاه لاهه بگیریم و بتوانیم از طریق مراجع بین‌المللی از شرکت‌های سازنده سلاح‌های شیمیایی درخواست غرامت کنیم. ما به عنوان قربانیان شیمیایی جنگ می‌توانیم به دادگاه لاهه شکایت کنیم. فقط باید همگام با وزارت خارجه و دادگاه‌های داخلی باشیم تا آن‌ها مجوز کار را به ما بدهند تا بتوانیم پیگیری کنیم.

دولت در این مورد چه موضعی دارد؟

بنابر دستور رئیس جمهور، سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران به همراه وزارت اطلاعات و وزارت امور خارجه موظف به پیگیری غرامت جانبازان شیمیایی شده‌اند و قرار است شکایاتی را تنظیم و به دادگاه‌های صالح برای دریافت غرامت ارسال کنیم. ما به عنوان قربانی می‌توانیم حق خودمان را ثابت کنیم. حتی نمی‌خواهیم پول هم بگیریم. فقط می‌خواهیم ۲۰ سال دیگر کشور‌های دیگر این حمله شیمیایی را انکار نکنند و ما را مقصر نشان ندهند. وقتی یک سند بین‌المللی وجود داشته باشد دیگر جلوی سندسازی و وارونه جلوه دادن حقیقت گرفته می‌شود. زمانی که جنگ تحمیلی شروع شد سازمان ملل از لفظ تهاجم عراق به ایران استفاده نمی‌کرد و در بیانیه‌هایش وضعیت به وجود آمده را به کار می‌برد، اما بر اثر پافشاری‌های ایران در آخر پس از چندین سال سازمان ملل تهاجم عراق به ایران را اعلام کرد. الان باید اسناد بین‌المللی وجود داشته باشد تا ۱۵۰ هزار قربانی شیمیایی را بشناسد. این جانبازان در اثر بمباران شیمیایی عراق به این وضع افتاده‌اند و کشور‌های غربی این سلاح‌ها را به عراق فروخته‌اند و همه این کشور‌ها باید محکوم شوند تا زمانی که دیگر این جانبازان در دنیا نیستند ایران را گناهکار نشان ندهند.

در داخل کشور چقدر حمایت می‌شوید؟

در داخل هم نیاز داریم مراکز مختلف از ما حمایت کنند. هر جا می‌رویم از وضعیت اقتصادی گله دارند. در کشور جمعیت‌های زیادی همچون تالاسمی‌ها، بیماران کلیوی و سرطانی، کوتاه‌قامتان و... وجود دارند که مورد حمایت سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف قرار می‌گیرند. پس از تأسیس جمعیت حمایت از جانبازان شیمیایی، متأسفانه مورد کم‌لطفی قرار گرفته است. این در حالی است که هیچ مرکز درمانی و توانبخشی اختصاصی برای جانبازان شیمیایی در نظر گرفته نشده است. همچنین در نظر داریم مرکز تاریخ شفاهی جانبازان شیمیایی را تأسیس کنیم و در نظر داریم خاطرات جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس را ثبت و ضبط کنیم تا ضمن نگهداری این گنجینه ارزشمند، از این ظرفیت در جهت ترویج فرهنگ ایثار و شهادت استفاده کنیم.

گفت‌وگو از: احمد محمدتبریزی

این مطلب نخستین بار در روزنامه جوان منتشر شده است.